Ouderwetse zondagen

Ken je ze nog? De zondagen van eerder. Met je ouders mee naar opa en oma, of in mijn geval pake en lytse beppe (want er is ook een grutte beppe). En dan met de neven en nichten spelen die daar natuurlijk ook waren en waar ik mee speelde omdat ze daar gewoon waren. Niet dat ik daar ook maar iets mee had. Nog niet trouwens. Maar het was altijd beter dan in de voorkamer bij de rest te moeten zitten. De rest vond trouwens toch al dat wij daar niks te zoeken hadden en veel te veel lawaai maakten in de achterkamer en later op de gang of op de trap. Je mocht niet dit en niet dat. Zo herinner ik mij die zondagse bezoeken. Maar waarschijnlijk zullen we niet elke zondag gegaan zijn. Dat zal toch niet…

Vandaag de dag is het anders. Wil je eens naar je ouders, dan is het verstandig eerst even te informeren of het stel er wel is. Verheug je niet te zeer op een ontspannen kopje koffie en een gezellig gesprek over de rest van de familie (nee, wij roddelen niet, dan doen anderen) of de vistips van de eeuw. Ouders van tegenwoordig blijven niet meer sneu achter de gerania wachten of het jonge spul hen nog eens komt verblijden met een bezoekje, de voorkamer met Belinda, Van Nelle, al dan niet zwaar, en Drum komt voldampen. Ik heb het regelmatig, dat mijn ouders ‘vertrokken zijn’. Vaak kan ik het op mijn klompen aanvoelen. Of aan mijn water. Bij mooi weer is de kans groot dat het setje fietst of vist of een combinatie van die twee. Bij de ouders van mijn liefhebberij is het allemaal wat onvoorspelbaarder, je weet het maar nooit.
En zo zagen wij een ouderwets bezoekje aan onze neus voorbijgaan vandaag. Dus wat doe je dan, zo tussen de voetbalwedstrijden door? Naar Funda natuurlijk.

Ik moet nog wat werken aan de intro’s -ik kan wel lullen maar altijd over de verkeerde dingen- want dat is wat aan de ruime kant. Dit is waar ik het eigenlijk even over wilde hebben namelijk. Funda. Want… ik heb ook al niets meer te lezen. Karin Slaughter heeft mij korter dan gedacht beziggehouden. En… omdat het vervolg, anders dan gedacht, niet in ons bezit was… Maar bovenal… ik wel, maar niet iedereen de hele dag naar mijn mooie Renault Mégane 1.6 alles-er-op-en-er-aan kan kijken, dan kom je toch weer uit op Funda. Verslavend, maar is internet dat op zich al niet? Lekker Fundashoppen en overal in de buurt rondneuzen. De huizen zijn standaard te klein voor dat geld en zeker voor die ligging. Zéker voor díe ligging. En soms zijn wij dan zo nieuwsgierig dat wij met aantekeningen en al de fiets pakken en gaan huisjeskijken. Heerlijke bezigheid. Dus, dat hebben wij vandaag gedaan. Huizen waar wij virtueel helemaal weg van waren zijn door onze scherpe kennersblik gekeurd en afgevallen. Het liefst zou ik met de neus tegen de ruiten willen staan om nog meer een idee van het geheel te krijgen. Het valt me steeds weer op hoeveel verschil er is. Hoeveel verschillende sferen je hebt binnen een straal van pak hem beet een kilometer. Je hebt van alles. Veelbelovende nieuwbouwprojecten. Huizen aan water, aan groen, stille buurtjes, betonbuurten. We hebben elk zo ons eigen keursystematiek.

Zo komen wij in de moderne tijd met Funda de ouderwetse zondag door. Net op tijd weer binnen trouwens. Dikke druppen.